Ұмыту шымылдығы
Түннен де тылсым.
Ол, тіпті, жұлдыздан да ада.
Оның тас қараңғылығы
Қағба тасынан да басым.
Ол сенің мәңгі қамқоршың және қарауылың…
Бұл зынданда сен қандай жалғызсың?
Тек көзің бар сенде, әттең, пайдасыз?
Тек ерінің бар… сүйісу дағдысын ұмытқан,
Тек тыңға айналған құлағың бар…
Қандай байсың өз денеңмен
Жаны алқымға тығылған.
Ол түн мен ызғарға өзінің ыстығын қарсы қоюда.
Өзгелер сені тұтынып,
Түгессін, сүйем өзіңді.
Шашыңның әппақ түтінін,
Күзгі мұң тұнған көзіңді.
Уа, күз кезі, ол маған
Қымбат-ау жаз бен жастықтан.
Сен қиял өңде болмаған,
Жаралған мұң мен мастықтан.
Жүрегім шындық бүкпеген,
Сондықтан айтам жын молға:
«Қоштасам бұзықтықпенен,
Сонша жыл маған мін болған!»
Адуын, ерке ерлікпен
Қоштасар мүлде кез келді.
Толқымас ешбір желікке
Қаныма сіңді безбен бір.
Қалмауым үшін жұтап мен,
Ұсынып қана жәй лепті,
Қуарған қызыл бұтақпен
Қыркүйек қақты әйнекті.
Сәкен Сейітұлы қақпаға жақындағанда ағаш үйшіктің терезесінен күзетші жігіттің жүзі көрінген бойда-ақ қақпа түбіндегі қаңылтыр қобдиша ыңылдап қоя берді де, темір шыбықтар шырмауықша өрілген ауыр шойын есік «Мархабат, тақсыр!» дегендей жеңіл сырғып ашыла бастады. Үйшіктен лып етіп шыға келген жас жігіт амандасып үлгеріп, құрмет білдірген күйде тұрып қалды. Бұлшық еті сыртқа теуіп тұрған оң жақ қарының тұсында «Қабылан» деген зерленген жазуы бар униформасының төс қалтасынан рациясын алып, әлдебір нөмірлерді атады. Сыртқа шыққан Сәкен Сейітұлы темекісін тұтатып тұрып, қымбат тастардан өрілген дуалдың ар жағында қалған үйлерге көз тастады. Алатаудың далиған кең етегіне жармасып тұра-тұра қалған өңшең бір көк шатырлы, күрең шатырлы, күміс шатырлы зәулім үйлер ертегінің диюының қолынан шыққандай сыйқырлы да сесті көрінеді. Енді ояна бастаған күнді қарсы алуға асығып шапағына ұмтылған күміс бұлттар Алатаудың ақ басынан аттап өтуге именгендей бергі бетте иіріліп тұр. Темекісін қоқыссалғышқа тастай бере түрлі-түсті тастардан өрілген тротуармен жылжып бара жатқан ұлуды көрді. Түні бойы жауған жаңбыр суы іркілген тас үстінде не іздеп барады екен? Суға малшынған шөп арасынан шыққан болар, сұрғылт қабыршағы дымдана жалтырайды.
